Αυτό το νησί που γεννήθηκα
ένας υδάτινος γαλάζιος στεναγμός είναι.
Καταμεσής του πέλαου ένα κομμάτι πεταμένη ξερή γης
που αιώνες τώρα τα δάκρυα της έχουν στεγνώσει
φαιά γκρεμνά παντού φτιάχνοντας.
Τ' αγρίμι, ο κρίταμος και τα κρινάκια τον συντροφεύουν
κι αλάτι, πολύ αλάτι τις πληγές του επουλώνει
βάλσαμο στην από έρωτα λαβωμένη καρδιά
πλατύ χαμόγελο
τρυφερό χάδι στα μαλλιά.
Όλο το μπλέ ασπαζόμενη προσκυνώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου