Χους ει / Λιντζαροπούλου Ελένη

Στη Σία

Τώρα με το χώμα αγγίζω τα κόκαλά σου.
Ξαπλώνω πάνω του.
Κρύβω το πρόσωπο μου στις μικρές του λακκούβες.
Σε μυρίζω.
Ξεσκίζω με τα νύχια την κοιλιά μου.
Σου στέλνω υπόγεια τις οσμές μου.
Σε έχω εκεί.

Σαν να με βόλευε ο θάνατός σου.
Eτσι δεν θα αλλάζεις πια.
Δεν θα σε ψάχνω να σε καταλάβω.
Θα είσαι αυτή που θέλω.
Δεν θα μπορείς να διαμαρτυρηθείς.
Να πεις: δεν είμαι έτσι εγώ.
Δεν θα μπορείς να με κουράζεις άλλο.

Τι ωραία που διευκολύνει ο θάνατος τα πράγματα.

Eτσι θα κλαίω από δω και μπρος για σένα.
Δίκαιο.
Ζωντανή όταν ήσουν έκλαιγες εσύ για μένα.