Θλιμμένη ψιθύρισα / Χαραλάμπους Φρόσω

Θλιμμένη ψιθύρισα στη φθινοπωρινή βροχούλα
πως αγαπώ κάθε στάλα της ξεχωριστά
όπως ανάερα πέφτει μπρος στα μάτια μου...
Η κάθε μια τους όνειρο ανεκπλήρωτο
όχι γιατί φοβήθηκα ποτέ τα όνειρα
μα γιατί μου αρέσει να μουσκεύω στη βροχή.
Ανάκατες φωνές μου φωνάζουν αδιάκοπα ν' αλλάξω
το καράβι μου όμως έχει προ πολλού σαλπάρει
κι εγώ πάνω στο κατάστρωμα
να μαζεύω μια-μια τις ονειροστάλες μου
γιατί ενθυμούμαι αυτό που μού 'λεγε ο πατέρας μου:
""Είσαι νέος, όσο τα όνειρά σου είναι περισσότερα απ' τις αναμνήσεις σου...""