[Ένα-ένα περισυλλέγω τα "σ' αγαπώ"...] / Χαραλάμπους Φρόσω

Ένα-ένα περισυλλέγω τα "σ' αγαπώ" που μου είχες πει

ρουχαλάκια ζεστά για το χειμώνα να φτιάξω

( ή μήπως ένα κομπολόι να μετρώ τα λάθη μας )

τώρα που ζω με την ενθύμηση

( ή μήπως με τη λησμονιά σου ).

Κι όμως

ήμουν η σπίθα που άναβε το λυχνάρι σου στα σκοτάδια της ψυχής σου

Κι όμως

ήμουν η φλόγα που άναβες τ' αστέρια σου

την ώρα που το μπλέ τ' ουρανού δίνει τη θέση του στο μαύρο της νύχτας.

Το μόνο που είχες να κάνεις εσύ

ήταν να κάνεις την αυγή να ροδίσει στο χαμόγελό μου

τα τριαντάφυλλα ν' ανοίξουν τα μπουμπούκια τους στον αναστεναγμό μου.

Κι αυτά - αλίμονο! - τ' άφησες κλειδωμένα στο ντουλάπι μας

κι έχασες το κλειδί.