Αειφυγία / Τζιλιάνος Μάκης

Χωρίς αδίκημα κι επιβολή κάποιας ποινής
στη Νέα Υόρκη ζω σ’ οδυνηρή αειφυγία!
Η ανυδρία του τόπου μου μ’ έσπρωξε σ’ εξορία
χωρίς ασέβεια ή επιβουλή άλλης ζωής.

Σ’ εύθαλη δουλοκράτεια, κατοικώ μιας γης
τ’ ανέλεο σύνδρομο κερδώου θεού στη φιλαυτία.
Πάντοτε ξένος μ’ οδηγίες ξύπνιας αρπαγής,
στ’ άρθρα συντάγματος κοσμώ απρόσωπη σοφία!

Απάτριδη μένει η ψυχή σε κόσμο μετανάστη …
Εκούσια, μια Πηνελόπη έχει παντρευτεί
κι έντονα η σάρκα της φέρνει του ξένου το παρόν!

Στο παρελθόν, εγκλωβισμένη η μνήμη ψευτοζεί:
στα κάγκελα σιωπής ο νόστος κάνει το δυνάστη…
Θα υπάρξει μια δικαίωση όταν με βρουν νεκρόν;