Η ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Η τελευταία λέξη:
Μια ξεχασμένη φλέβα
αιμάτινη.
Με τα άγριά της δώρα
θραύσματα καιρού ανεξάντλητα.
Πάλλουσα στον ρυθμό της διάρκειας,
άπατρις και αμνήμων
Με τα δάχτυλα σε εγρήγορση
ασυλλόγιστη
Ακροβάτιδα στην κόψη της αθωότητας,
ανίχνευε τη θλιβερή επίγνωση πως
ο πόνος, σαν επιμένει να βρεθεί,
γίνεται αλήθεια.
Μάταιο.
Λησμονούσε έτσι πως
η αλήθεια, σαν επιμένει να βρεθεί,
γίνεται πόνος.
***
ΙΣΤΟΡΙΑ
Για να πω
την Αλήθεια
δεν θυμάμαι
από πότε
πέθαναν οι λέξεις μας
Ίσως να ήταν τότε
που χαραμίζαμε
ο ένας στον άλλον
κάτι βουβά
ξημερώματα
Ή μήπως ήταν τότε
που χαθήκαμε
ασυλλόγιστα
στις συναινέσεις;
***
ΓΝΩΣΗ
Ένα να ξέρεις
Θα παραμείνουμε
μόνο
σώματα
ή χείλη
αν δεν κατατεθούμε
Πρωτόπλαστοι
του έρωτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου