«Τό Ἄξιον Ἐστί» Άσμα Δ΄

του Οδυσσέα Ελύτη 

ΕΝΑ τό χελιδόνι * κι ἡ Ἄνοιξη ἀκριβή

Γιά νά γυρίσει ὁ ἥλιος * θέλει δουλειά πολλή

Θέλει νεκροί χιλιάδες * νά ‘ναι στους Τροχούς

Θέλει κι οἱ ζωντανοί * νά δίνουν τό αἷμα τους.

Θέ μου Πρωτομάστορα * μ’ ἔχτισες μέσα στά βουνά

Θέ μου Πρωτομάστορα * μ’ ἔκλεισες μές στή θάλασσα!

Πάρθηκεν ἀπό Μάγους * τό σώμα τοῦ Μαγιοῦ

Τό ‘χουνε θάψει σ’ ἕνα * μνῆμα τοῦ πέλαγου

Σ’ ἕνα βαθύ πηγάδι * τό ‘χουνε κλειστό

Μύρισε τό σκοτά * δι κι ὅλη ἡ Ἄβυσσο.

Θέ μου Πρωτομάστορα * μέσα στίς πασχαλιές καί Σύ

Θέ μου Πρωτομάστορα * μύρισες τήν Ἀνάσταση!

Σάλεψε σάν τό σπέρμα * σέ μήτρα σκοντεινή

Τό φοβερό τῆς μνήμης * ἔντομο μές στή γῆ

Κί ὅπως δαγκώνει ἀράχνη * δάγκωσε τό φῶς

Ἔλαμψαν οἱ γιαλοί * κι ὅλο τό πέλαγος.

Θέ μου Πρωτομάστορα * μ’ ἔζωσες τίς ἀκρογιαλιές

Θέ μου Πρωτομάστορα * στά βουνά μέ θεμέλιωσες!