του Μιχάλη Κατσαρού
Αντισταθείτε
σ'αυτόν που
χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει :
καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε
σ'αυτόν που γύρισε πάλι
και λέει :
Δόξα σοι ο Θεός.
Αντισταθείτε
στον περσικό
τάπητα των πολυκατοικιών
στον κοντό
άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρία
εισαγωγαί - εξαγωγαί
στην κρατική
εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα
που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χαιρετάει
απ' την εξέδρα ώρες ατέλιωτες τις
παρελάσεις
σ' αυτή την
άγονη κυρία που μοιράζει σμύρναν
σε μένα ακόμα
που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε
πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο
του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές
τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ'
ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες
σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που
γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη
χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακίες
τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
απο γραφιάδες
και δειλούς για το σοφό
αρχηγό
τους.
Αντισταθείτε
στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και
διαβατηρίων
στις φοβερές
σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια
πολεμικών υλών
σ' αυτούς που
λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα
θούρια
στα γλυκερά
τραγούδια με τους θρήνους
στους
θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους
αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους
που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε
μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί
βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.
(........)
Και συ
λοιπόν
στέκεσαι έτσι
βουβός με τόσες παραιτήσεις
απο φωνή
απο τροφή
απο άλογο
απο σπίτι
στέκεις
απαίσια βουβός σαν πεθαμένος:
Ελευθερία
ανάπηρη πάλι σου τάζουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου