του Λάμπρου Πορφύρα
Πήραν στρατὶ στρατὶ
το μονοπάτι
βασιλοπούλες και
καλοκυράδες,
απ τις ξένες χώρες βασιλιάδες
και καβαλάρηδες
απάνω στ᾿ άτι.
Και γύρω στης γιαγιάς
μου το κρεβάτι,
ανάμεσα από δυό
χλωμὲς λαμπάδες,
περνούσανε και
σαν τραγουδιστάδες
της τραγουδούσαν-ποιος
το ξέρει-κάτι.
Κανεὶς για της
γιαγιάς μου την αγάπη,
δε σκότωσε το
Δράκο ή τον Αράπη
και να της
φέρει αθάνατο νερό.
Η μάννα μου είχε
γονατίσει κάτου
μ᾿ απάνω -μια φορά κι έναν καιρό-
ο Αρχάγγελος χτυπούσε
τα φτερά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου