Η ροδοδαχτυλη Αυγη, κι η εωςφορος Πουλια.
Συνχεονται, διαπηδουν, η µια µεσα στην αλλη.
Γη, Ουρανος και Θαλασσα, πυρωνονται και Λυωνουν.
Και παλι, Κρυσταλλωνονται, ∆ονουνται, Συνποσουνται.
Σε ενα εξωκκλησι ταπεινο, φρεσκο ασβεστωµενο.
Πανω στου ΠαντοΚρατορα, την Ξενια τη Ραχη.
Παραδεισο µου Κιµωλο, σηµαια ελευθεριας.
Σε αγναντευω εσωψυχα, π ο τ ε δεν σε χορταινω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου