ΟΤΑΝ
ΨΙΘΥΡΙΖΑΜΕ.!
Εδώ ανδρώθηκα
Σ’ αυτόν τον
τόπο
Με τα πολλά
χειροκροτήματα
Χειροκροτήματα
από πεθαμένους
Που νόμιζαν
πως είναι ζωντανοί
Στο τάφο τους
Τον ακάλυπτο
Χειροκροτήματα
ψεύτικα
Από μένα
Κι από σένα
Από εμάς τους
νεκρούς
Τους ορφανούς
από Μάνα
Έρημοι στα
χερια της μητριάς
Που δεν
γνωρίσαμε το γάλα της
Το μητρικό
Το χάδι της
Τότε που
σπαρταρούσαμε
Κουνώντας
χέρια και πόδια
Που
σπινθήριζαν τα μάτια μας
Αμφιβάλω από
χαρά
Από
ενθουσιασμό
Διότι δεν είδα
ποτές μου
Νεκρό να
χαίρεται
Να
ενθουσιάζεται
Ίσως από αγανάχτηση;
Και θυμηθείτε
Θυμηθείτε το
γέροπλάτανα
Του χωριού μου
Το μάρτυρα της
συμφοράς
Του
εξευτελισμού
Όταν ακούγαμε
τα κηρύγματα
του δαίμονα
Εμείς οι
σκλάβοι
Που όλοι
ψιθυρίζαμε
Σαν να ήμασταν
ερωτευμένοι
Με αυτήν
τη Βασίλισσα
της Κόλασης
Που της
τραγουδούσαμε συνεχώς
Ακόμα και
σήμερα
Οι κάποτε
πεθαμένοι
Για τους
πεθαμένους
Που
αναστήθηκαν
Από τις
κραυγές της μάνας
Απ’ τα δάκρυά
της
Στο παγωμένο
τσιμέντο του τρόμου
Της μακάβριας
χειμωνιάς
Που κυοφορεί
συνέχεια
Όπως η
βασίλισσα
Χρόνια τώρα
στη σειρά
Χωρίς να
βλέπουμε τοκετό
Ενώ εμείς
περιμένουμε
Το Μεσσία
Τώρα όμως
μάθαμε
πως τρώει τα
παιδιά της
Σαν ο Κρόνος
Ή μάλλον σαν ο
χρόνος
Ρε σεις ;
Εσείς που
ακόμα ψιθυρίζετε
Κι εσείς που
δήθεν τραγουδάτε
Για τους
νεκρούς που αναστήθηκαν
Δεν ακούτε την
κραυγή της μαίας;
Φρικαστείτε τη
Υπάρχει λύση
λέει:
«Σκοτώστε τη
στείρα Βασίλισσα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου