Ποιητική αδεία

 πιστή αντιγραφή από το βιβλίο του Α.Γ. ΚΡΑΣΑΝΑΚΗ : ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ 

Πολλές φορές  οι  αδέξιοι στιχουργοί, για να μπορέσουν να φτιάξουν οπωσδήποτε το στίχο ή για να συνταιριάσουν την ομοιοκαταληξία, τον τόνο.. βιάζουν  τη γλώσσα με διάφορους τρόπους, όπως   π.χ. παραμορφώνοντας μια λέξη (π.χ. αγαπεί αντί αγαπά) ή    ενώ γράφουν στην κοινή, μεταχειρίζονται  διαλεκτικό  τύπο (το παιδάκιμ) ή  την   παρατονίζουν (τονίζουν σε άλλη  συλλαβή, π.χ. ερχέται αντί έρχεται) ή παραγεμίζουν τη φράση  με λέξεις περιττές ή βάζουν τις λέξεις σε σειρά που δεν  την  σηκώνουν οι συντακτικοί κανόνες και όλα αυτά τα δικαιολογούν  λέγοντας πως είναι  ποιητική αδεία.   Το αυτό βέβαια γίνεται καμιά φορά και από καταξιωμένους ποιητές λόγω βιασύνης από το χρόνο παράδοσης ή έκδοσης του ποιήματος.