ο πατέρας μου
ο τελευταίος σ΄ αυτή τη ζωή.
Με περιμένει.
Όλα θα έχουν το ίδιο βάρος,
γι αυτό κοιτάω μήπως φανεί
το νόημα να σταματήσω.
Όμως δεν έχει.
Με παραλλάσσει η σκέψη σε ομιλία,
έρημη σάλα,
μέσα μου ο νεκρός,
κι οι λέξεις που είμαι, καθισμένες
κλαίμε το πρόσωπό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου