Το Παρελθόν,
ασφαλώς νανουρίζει το Παρόν,
και
Παρακαταθήκες αφήνει για το μέλλον....
Μέσα από τις
άπειρες σελίδες του χρόνου,
έμαθα για Δάση, Κάμπους, Θάλασσες,
και για τόσες
Άγνωρες κι Εξαίσιες Πατρίδες,
καθώς τα
κύματα και οι αγέρηδες,
με παίρναν και
με φέρνανε,
από το Άσημο
Παρόν, στο Ελπιδοφόρο Μέλλον....
Και όταν πιά
όλα γύρω μου αλλάξανε
κι ο Χρόνος
κρύφτηκε
πίσω από τα
βουνά της Λήθης,
ο Ήλιος Σήμερα
χρυσοκίτρινος λαμπύρισε,
κι αισθάνομαι,
πως τ' άστρα απόψε μ' αγκαλιάσαν,
ενώ το γέλιο
μου το Αυθόρμητο,
κελαρύζει και
πάλι στο σκοτάδι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου