Την ώρα που το
τελευταίο αστέρι
έφευγε έντρομο
με τον ερχομό της Αυγής,
εγώ βγήκα
σεργιάνι στους γιαλούς,
που φωτίζει ο
Φίλος μου ο Ήλιος,
και οι Νήπιες
σκέψεις μου,
ντύνουν την
Παντέριμη ψυχή μου,
με της
Αισιοδοξίας το ένδυμα.
Βαδίζω ήρεμος
και σιωπηλός,
και ψάχνω να
βρω σε ποιόν Ορίζοντα
περιφέρονται
τα όνειρα κι οι ελπίδες μου,
και αν
προηγουμένως διέγραψαν κύκλους
γύρω και πάνω
απ' το σώμα μου,
προτού ...τραβήξουν
προς τα εκεί.
Αναρωτιέμαι,
αν η χινοπωριάτικη μπόρα
έσβησε τ'
όνομά μου
από την
χρυσοκίτρινη άμμο του γιαλού,
και δοκιμάζω
τις αντοχές μου
για να
αντιμετωπίσω το μέλλον,
όπως δοκιμάζεται ένα λουλούδι,
στην βροχή και
στην οργή του αγέρα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου