Στρείδι μου
ερωτικό
μαστίγιο η
γεύση σου,
ευωδιάζεις
νοσταλγίες Καλλονής
φυλλομετράς
τις ανέραστες μου γεύσεις
στους δρυμούς
του ουρανίσκου μου,
μακάρια
σιωπηλό
στα έγκατα του
σώματος μου.
Γεύσεις που
πέρασαν
απ' τις
αστροφεγγιάς τα μέρη ,
λάμπουν όπως η
επιθυμία
μαθητευόμενης
λάμας.
Η κρούστα του
ουρανού σπάει
όταν στην
αγκαλιά μου ψήνεσαι,
αγριεμένη η
ιριδίζουσα Πανσέληνος
τεθλασμένη
γλώσσα έβγαζε στο κενό.
Πόσο γλυκά
είναι τα χείλη σου
στην ηχώ των
κυμάτων του κόλπου .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου