Υπόνομος / Σουλτάτου Πέλα

Υψίπεδα σκέψης εντός χαμερπών συλλογιστικών,
καμουφλαρισμένα ένστικτα
υπό τις κάννες της εγκρίτου ηθικής
το γένος αποσιώπησης.
Δισεγγονή τέτοιων και τόσων.
Κι εγώ σου γράφω...


Στα πυρωμένα σίδερα ανατιναγμένων βαγονιών
στο Λονδίνο.
Στις φλόγες ανάμεσα άθλιων διαμερισμάτων
στο Παρίσι.
Στα ορμητικά ύδατα τυφώνων
στη Νέα Ορλεάνη.
Στα διαλυμένα φτερά αεροπλάνων
στους πέντες ανέμους...
Να σου πω τι;
Πως δεν κοιμάμαι πια χωρίς να φταίω
ενώ στα κράσπεδα που κρατιόταν το άμωμο χέρι
μιας κάποιας ενορατικής ελπίδας
τώρα γλιστράνε βδελυροί ντετερμινισμοί
παρασύροντάς την στον υπόνομο.
Που μπορεί να είναι εκεί καλύτερα
μια που θα συναντά
το τελικό προϊόν του πολιτισμού
σε πλήρη αποσύνθεση.
Και δε θα τρέφει πια άλλες αυταπάτες
που τόσο κόστος έχουν να θραφούν.