Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
για Έλληνες που ξέχασαν
τον έρωτα, τον Άη Γιώργη Οιδίποδα
στο στόμα σαν θηρίο τον πατέρα του καρφώνει
την γλώσσα της μητέρας του να παντρευτεί
ελεύθερα
Ζει ο βασιλιάς, στις θάλασσες τον ψάχνει
γοργόνα ηλίθια, κόρη του και αδελφή
Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
για Έλληνες που ξεχάστηκαν στο παρελθόν
ή που ξεμάκρυναν στην διασπορά μιας άλλης γλώσσας
μίκρυνε κι άλλο η μεγάλη πατρίδα
μπούκωσαν τους στενούς φάρυγγες αρχαία ρητά
«Παν μέτρον άριστον» τώρα ακούς
Σφίγγα ανέραστη και αναλφάβητη Παρθένος
πώς άραγε θα 'κανε παιδιά
χωρίς να αντιμιλούν
Ποιος δεν θυμάται εκείνο το ποίημα
που έτσι αρχίζει ακριβώς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου