Λιγη ανασα,ένα δοχειο θαλασσα
Για να σε ζωγραφισω κοσμε
Μια σταγονα είναι το υπονοουμενο που χρειαζομαι
Όταν βουρκωνουν τα ονειρα μας
Αρκει μια λεξη,και την χρειαζεσαι αυτην την λεξη
Που φωτογραφιζει μεσα στο απολυτο κενο τον εαυτο σου
Μια στιγμη πριν αλλαξεις
Και απομεινει ορθιο μονο ότι θυμασαι
Λιγα πραγματα
Σχεδον ο αριθμος της θλιψης
Καποια μυρωδια στον αερα του δωματιου σου
Με περιμενει όχι για να την συνηθισω
Αλλα από εκει για να αρχισω
Κατι,εκει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου