Πηνελόπη / Μικρού Αγγελική

Χρόνια το ίδιο πουκάμισο υφαίνω και ξηλώνω
να ντύσω ένα σώμα αδειανό.
Τα δάχτυλα απ’ το αδράχτι ματώνω
κι είναι το μόνο αληθινό.

Και δεν έρχεται ένα όνειρο,
βαθύ, λυτρωτικό,
τον ύπνο μου αφόρισα,
καίω κάθε τι αιρετικό.

Μην έρθεις Οδυσσέα,
δεν έχει γη για να διαβείς.
Η Ιθάκη πια εγέρασε,
δεν είναι αυτή που νοσταλγείς.

Μην έρθεις Οδυσσέα,
άφησέ με να σε περιμένω.
Χάρισέ μου ένα άλλοθι
για όλα εκείνα που αποφεύγω.