οι δικοί μου ξένοι τόποι

Mας περιμένουν στις γωνίες
στα άδεια τους χέρια να καθρεφτιστούμε
Κι ύστερα αυτοί που αγνοούν
τον ίλιγγο της πτώσης
θα διαδώσουν
τον τρόμο που γνώρισα μια νύχτα
όταν την ερωτεύτηκα για να συμφιλιωθώ με το φόβο

 

Τα αρυτίδωτα μέτωπά τους
διαπερνά η ακτίνα της ιλαρότητας
Θα θυμηθούν πόσο κακή ήμουν στη γεωγραφία
και πόσο αστεία παγιδεύτηκα στην αποστήθιση

Σε μια πορεία που φαινόταν χαραγμένη
Να επιλέξω τη μετριότητα
για να αποφύγω τις συνέπειες
της πρόσκρουσης
στον παγερό καθρέφτη της τελειότητας

Να αγνοώ πέντε-έξι βασικά πράγματα
μα να περιλαμβάνομαι στα υψηλά ποσοστά του συνήθους
Επαναλαμβάνοντας κοινές αξίες και αλήθειες

Ξένες πόλεις του γκρίζου
Την αδειοσύνη σας αντιγράφουν
τώρα και στην πατρίδα
Σε τόσες γλώσσες.