Με ξεκουμπωμένο το φουστάνι
Πίσω απο στιλπνά φυλλώματα
Γεύεται τους ήχους τις αυγής
Της λίμνης Ισιώνει τις πτυχές
Αγνότητας τα κατακάθια,
Ακατονόμαστες οραματίζεται αμαρτίες
Μέσα απο πουλιών λαλιές
Πάνω απ'τ'αναμενο πέλαγος
Τα βουνά ντυμενα Ήλιο
Ρέουσες ανθόσπαρτες πλαγιές
Μεθυσμένα μονοπάτια
Ψάχνουν γ'αποσκιές τα μάτια
Στροβιλίζουν, μελίσσι οι στιγμές.
Πλέουν στ'αποκαΐδια του ουρανού,
Πάλλεται της Άνοιξης η αορτή
Αχνή η γύμνια της αντανακλά
Κάτω απ'της σιωπής τα κρόσια
Βουλιάζει στη αγκαλιά του Μαη
Μερωμένη γλύκα θηλυκιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου