ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑ / Νικολαίδης Λουκάς

Τίποτα πια δεν απέμεινε απ' της Ημέρας το πέρασμα...
Ο Ήλιος βασιλεύοντας έβαψε με κόκκινη μπογιά
του Ουρανού την απλωσιά και τις γειτονιές του κόσμου,
ενώ λιγοστά πετροχελίδονα με κινήσεις ανήσυχες
μπαινοβγαίνουν νευρικά στις ετοιμόρροπες φωλιές τους.
Σαν έρθει το Σούρουπο ολόγυρα θα στάξουν Σιωπές
και πίσω από τις μανταλωμένες πόρτες θα παγώσει
ο Χρόνος...
Η χλιδή των χρωμάτων του Δειλινού θα ξεθωριάσει
κι Εγώ,καραβοκύρης της μαβιάς σκούνας του Δειλινού,
θα βρεθώ στο κέντρο του στρόβιλου ενός Σούρουπου
και κάποιων ανεπαίσθητων τριγμών της Νύχτας...
Και Ύστερα,καθώς θα διασχίζω του απείρου το πέλαγο,
εκεί κοντά στο μεσονύχτι με τους "ανοιχτούς Ουρανούς",
από μιά χαραμάδα της Νύχτας,
θα κατασκοπεύσω τις επόμενες διαθέσεις και Ώρες της...