Στην πόλη της σιωπής / Πελεκούδα Γρηγορία

Αγκυροβόλιο αιωνιότητας

η προσευχή σου.

Άνθρωπε...

Αυτές οι πέτρες
το ψηφιδωτό της αγάπης
σκέπασαν στην λήθη
της νιότης την ευτυχία,
στην πόλη της ευδαιμονίας
πίσω από τη δύση των φιλιών
το θρόισμα της απουσίας
στο χρόνο εγκατάλειψης
νύχτα γεμάτη δέος άκου,

το λάλημα του αηδονιού
δεητικά πως αγγίζει
τ΄ουρανού τ΄αστροφεγγίσματα
δες πως σπάνε οι φλέβες του
με λυγμικό βηματισμό
στη φλόγα κεριού που τρεμοπαίζει
το αλλά και η τόλμη,
τίποτα να μην σε σταματάει
μας ψιθυρίζει στην περιπλάνηση
στη νοσταλγία του παραδείσου.

Γεμάτος γνώση από το φέγγος
της αστραπής, από τον ήχο της βροντής,
τη λαίλαπα των υδάτων να άπτεσαι
του Αιωνίου.

Γρηγορία Πελεκούδα