Τα όνειρα / Ρεπάνη Νίκη

Τώρα σιωπή .
Το βλέμμα χάνεται στον άνυδρο ορίζοντα...
Ο μπάτης έρχεται
να ζεστάνει την ψυχή
μα βρίσκει κενό το δωμάτιο
με την μυρωδιά της κλεισούρας
και φεύγει αλαφιασμένος.
Στον δρόμο στροβιλίζονται
σε αέναο χορό,
η θλίψη κι η χαρά
κι εγώ, ο,τι θωρούσα μέχρι τώρα νεκρό,
το βλέπω πάλι να γεννιέται από τις στάχτες,
βγάνει φτερά ,
ρίχνει άπλετα το φως του απο ψηλά
και έρχεται κοντά μου.
Δεν πεθαίνουν τα όνειρα ψυχή μου
ξαναγεννιούνται μόνο
κι έρχονται μπρος μας με θεσπέσιες φορεσιές
απαιτώντας την πραγμάτωσή τους.