δεν ξέρουμε από πού να πιαστούμε,
να λάμψουμε...
να περπατάμε το μονοπάτι μας θλιμμένοι
δίπλα από ξεροβούνια
με τις πέτρες να βγάζουν φλόγα
να μας καίνε,
να μη βρίσκουμε ούτε ένα δεντρί
να σταθούμε.
Μέσ’ απ’ τη σκόνη, τον κουρνιαχτό
να χάνουμε τον προσανατολισμό,
να μη βρίσκουμε ούτε τη θάλασσα,
να φτάσουμε κοντά της χαρούμενοι
να δροσιστούμε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου