''ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ'' / Θεοδοσιάδη Σοφία

Μελάνι έψαχνα ξεχωριστό..
του ονείρου τα μηνύματα τα βράδια μου
στην πόρτα σου..να σου ταχυδρομήσω
κι ετούτο το μαντάτο μας τ' ανήκουστο..
της μέρας μας το ξάφνιασμα
με ρέγουλο να σου το πω
μη μου λιγοψυχήσεις..
μα ήταν οι πύλες του Παράδεισου κλειστές
κι εγέμισα τις χούφτες μου με γιασεμιά
το άρωμα στ' αστέρι σου να στείλω...
να μυριστείς του κόσμου την ανημποριά..
τους διαδρόμους της ψυχής μας να φωτίσεις..
Σιώπησε η ανθρωπότητα αγαπημένε μου..
ερήμωσαν οι δρόμοι
γλυκείς..εγκλωβισμένοι..απληροφόρητοι
σαν τους νεκρούς σαλεύουν οι περαστικοί
σε ξεχασμένα κοιμητήρια..
Κι εγώ..
αισθάνομαι ότι κλαίω ακόμα σιωπηλά
αισθάνομαι πως περπατάς
κοιτώ απ' το τζάμι μου τις στάλες της βροχής
λούζομαι μες στη λίμνη μας
θαρρώ..είσαι μαζί μου..
μοιάζει με κάθαρση..με λυτρωμό
της απουσίας η παρουσία..
όπως όταν μυρίζεις ένα γιασεμί
χωρίς καν να το κόψεις.
Είσαι στις σκέψεις μου σαν νόμος
που δεν έχει παραβιαστεί
δεν είσαι παρελθόν..είσαι παρόν μου..
γητείες της αγάπης μας ζητώ..
την άφτρα των καιρών μας να ξορκίσει...
Κανένας άλλος δε θα παίξει το τραγούδι μας
στην άρπα της καρδιάς μου..
μέσα στη θύελλα της ερημιάς
γίνομαι διάφανη..γυμνή
την πλάνη μου αγκαλιάζω..
Όμως εσύ σωπαίνεις...