[Λευτεριά στην τσακισμένη τη σκέψη] / Κουμουλή Δάφνη

Λευτεριά στην τσακισμένη τη σκέψη,
που ξηλώθηκαν οι αρμοί της.
Όλα τα στοιχειά σε εκταφή.
Σιωπή και δόντια σφιγμένα,
μη ο φόβος φανεί ψεύτικος.
Οι τοίχοι βαμμένες σκιές,
πονεμένες αποχρώσεις
του κάποτε γέλιου,
προσευχές ακατανόητες,
σαν ουρανοδρόμοι στην ορμή
μιας εποχής αλλοτινής.
Ψάχνω να βρω τους στίχους
που τυλίγονταν ηδονικά
στα σεντόνια μου,
μα ούτε ίχνος λέξης φωτεινής.

Πώς να χειροκροτήσω
σ’ένα θέατρο άδειο...

Ρώσικη ρουλέτα κάθε ανάσα,
φοβάμαι μην ξυπνήσω
με μια σφαίρα στον κρόταφο…