Της Ομορφιάς προσκύνημα
η επιτάφια στήλη -
με μαύρο φως αγγελικό
να φέγγει στο ανάγλυφο
τα σήματα του Ίσκιου
και της γαλήνης την αφή -
ή του αθάνατου θνητού
την άμετρη σαγήνη.
Μετά
κορμί κ' εσύ σπαραχτικό
-απ' την αλήθεια του δαιμονισμένο
οδεύεις για της λύτρωσης τη φτωχογειτονιά
και για του τέλους το Υπόγειο -
στης λάμψης την εσώθυρα
θωρώντας τα κλειδιά.
Εδώ αμίλητος μετράς
της χρυσογράμματης γραφής
τις συλλαβές ή τα σημεία
και από λίκνο ιερό
-με της Ανάσας το προσκύνημα-
του φίλου αρχίζεις
την πορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου