ΟΥΑΙ ΥΜΙΝ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ / Τσελεπίδης Τηλέμαχος

Ανέκφραστοι κι απρόσωποι είναι,

Ξένοι κι απαθείς ανάμεσά μας,

όλοι οι πνευματικοί μας άνθρωποι…

Ενδοτικοί, στην κάθε μια «κατάσταση»,

δειλοί και συμβιβαστικοί. Είναι, όλοι;

«Πόσο πολύ μας έλειψες Σεφέρη ...»

*

Δε βλέπουν; Δεν ακούνε την κοινωνία;

Γιατί και πως σωρεύτηκαν μαύρα σύννεφα,

πάνω από την γαλάζια γλυκιά πατρίδα;

Που είναι, τι απέγιναν, οι ποιο πολλοί,

οι Έλληνες πνευματικοί μας άνθρωποι;

Οι ποιητές, οι πεζογράφοι, οι σοφοί μας,

Οι δημοσιογράφοι, οι καθηγητές μας

και όλο το συνάφι των διανοουμένων;

Ή μήπως μόνο τη δική τους βόλεψη γρικάνε;

Ποιος νοιάζεται, αλήθεια, για τους «άλλους;»

Μα ποιοι είναι, οι άγνωστοι κι αδικαίωτοι, άλλοι;

*

Το ποιος θα υποσκελίσει τον άλλον

ανορθόδοξα κοιτάνε, όλοι, οι ηγέτες μας.

Το ποιος την ικανοποίηση των ιδίων

θα εξασφαλίσει, για πάντα, σκέφτεται.

Τούτο τους νοιάζει και τους κόφτει, μόνο.

Και ομοιάζουν όλοι τους κατάιδιοι,

Και δεξιοί κι αριστεροί και φιλελεύθεροι,

και «προοδευτικοί», σοσιαλιστές και μαρξιστές,

αλλά και άπιστοι και θρήσκοι και ξενόφερτοι.

Όλοι, οι οδηγητές μας, «δημοκράτες» δουλωμένοι...

*

Στα τόσα χρόνια δε γεννήθηκε ένας Σωκράτης,

Ή ένας Χίλων ή Πιττακός, Κλεόβουλος ή Βίας

Στον τόπο που γεννήθηκε η ανθρωπιά κι ελευθερία

Όλοι αυτοί, οι αδιάφθοροι μπροστάρηδες, ή αισυμνήτες

Οδηγητές μας, από το μακρινό παρελθόν.

Ήταν απλοί, λιτοί και μεγαλόφρονες πανάξιοι ηγέτες,

Και δεν δίστασαν, ως ακραιφνείς και μετριόφρονες,

τον τρίποδα χρυσού ν’ απεμπολήσουν επιστρέφοντας

και την τιμή τους και το πνεύμα τους να σώσουν.

*

Και έκτοτε, τα χρόνια, άπραγα περνούνε,

Πολιτικοί, κενοφιλόδοξοι τη χώρα κυβερνούνε,

Ως εκλεκτοί του λαού, ανομολόγητοι, χωρίς αιδώ,

σε τούνελ ακυβερνησίας την πατρίδα οδηγούνε

Για χρόνια πολλά κι ανέλπιδα, σε μύρια αδιέξοδα

κι είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες αποχαμένοι

με πίκρες και με βάσανα κι οδύνες, απελπισμένοι.

*

Και στο ραδιόφωνο η φωνή της Εξουσίας,

Ίδια, διαχρονική, ανάλγητη και φοβική, πάντα.

«Ο λαός ζει τώρα λεύτερος κι απολαμβάνει

τα αγαθά της Δημοκρατίας...»

Ποιας Δημοκρατίας; Η χώρα μας κατάντησε

Ένα ξέφραγο αμπέλι στα χέρια άνομων…