[Άγρυπνη ελπίδα]

Άγρυπνη ελπίδα
πια είναι τα φτερά σου
ουρανέ
να μας τυλίξουνε
νύχτα με αστέρια
στροβιλίζεται
ατέλειωτη
χορεύει στην εποχή
των κενών βλεμμάτων.

Μια αστραπή βρυχάται
στο αχανές των σφυγμών
μύχιων πόθων μας.

Και να 
το Φως
σπιθίζει πάλλεται
πάνω στα χέρια σου
φλεγόμενο
στο άπειρο
κι εμείς εδώ
αφημένοι στη μοίρα
ικετεύουμε
αποσιωμένες μνήμες,
το τόλμημα
λόγχισε
με πύρινες
ματιές....