Σε μια πρόσφατη
αυνέντευξη του ο ποιητής είπε: "Οι «Μονόλογοι Αυτοεξορίας» μου είναι ένα
είδος «Ποιητικής». Ένα τετράδιο ανοιχτό,
διαρκές έως θανάτου.." Άραγε ο
ποιητής θέτει στην θέση του ...ποιητή,
τον ίδιο. Ο εαυτός του είναι ο νεκρός άτυχος ποιητής; Και το πτώμα του,
το σώμα του στο μάθημα της Ανατομίας δωρεά στην ανθρωπότητα;
I. ΜΑΘΗΜΑ ΑΝΑΤΟΜΙΑΣ
Στο μάθημα της Ανατομίας ο
κύριος καθηγητής θα πεί: « Ετούτη δώ είναι η καρδιά του άτυχου ποιητή, αυτά
είναι τα δυό του νεφρά ,που είχε δωρήσει κιόλας απ’ τα εικοσιδύο του. Ετούτες
οι λεπτές κλωστές ονομάζονται νεύρα, ξεκινούν απ’ την υπόφυση και καταλήγουν
απευθείας στις γροθιές του.
Οι γροθιές του είναι ακόμα
τόσο καλά σφιγμένες που με τίποτα δεν ανοίγουν.
Κι αυτή εδώ , που βλέπετε, η
ειρωνική γκριμάτσα στο πρόσωπό του , με την γλώσσα κρεμασμένη έξω σαν πιπεριά
είναι για να δίνει στους αγύρτες την πληρωμή τους!...»
( Α.Π.)
II. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΝΝΟΟΥΝ…
Από συνέντευξη του Κωστή Παλαμά
στην εφημερίδα «Σκρίπ», με ημερομηνία 4 Σεπτεμβρίου 1897:
« Ένας στίχος ωραίος, μια
ιδέα μεγάλη, μορφώνουν περισσότερον από το κήρυγμα ενός ιεροκήρυκος. Μέσα εις
τας κάτω τάξεις υπάρχουν άνθρωποι που εννοούν Φιλολογίαν και μέσα εις τας
ανωτέρας τάξεις άνθρωποι που δεν εννοούν. Βλέπετε έναν κοινόν άνθρωπον να
διαβάζει ένα ποίημα ή ένα διήγημα και να τέρπεται..»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου