Φεγγαρόλουστο Φάρος στον
κάβο
κοχύλι στ’ ακρογιάλι σήματα ελπίδας
στέλνει.
ρότα χαράζει.
Όρτσα τα
πανιά.
Νοερά κρατώ Χωρίς
αγάπη,
δυο ροζιασμένα χέρια θα μάθεις, τι θα
πάθεις,
και τ’ ασπάζομαι. Ο παθός μαθός.
Νεογέννητο… «Αλμυρό
νερό» !
του κόσμου η ελπίδα, και πώς να το
ξεχάσουν
Του ίδιου όμως ; οι
μετανάστες.
-///-
«Άχθος αρούρης» : «Σοφόν το σαφές»
Σύγχρονος τρόπος ζωής, κι όχι πολυλογίες.
παλιάς συνταγής. Μάθημα
πρώτο.
«Σπεύδε βραδέως» Ποτάμι η ζωή
και στους στίβους νικητής, κι ως πλατανόφυλλο εγώ,
σίγουρα θα βγεις. στο ρου της
πλέω.
Λαλούν κοτσύφια, Με ξεροβόρι…
του δάσους βιολιτζήδες. κι άλλα «κούτσουρα»
κρυώνουν,
Χάρμα ακοής. μπροστά
στο τζάκι.
-///-
Αηδονολαλιές, Χωρίς
«αλφάδι»
φωνές που στάζουν μέλι κι ο δρόμος της ζωής μας,
και δοξολογούν. ίσιος δε
θα ’ναι.
Κορμιά λαμπάδες Μια ζωή απών,
των μνημείων οι φρουροί. λούφα και παραλλαγή.
Τιμής ένεκεν ! «Λάθε
βιώσας».
Βαρύ φορτίο
Λιόχαρος ανθός,
«ο μέρμηγκας» σηκώνει καρπός ευλογημένος.
κι ανοίγει δρόμο.
Καντήλι
ανάβει.
-
// -
Κόκκινα χείλη,
Ξωμάχους να δεις !
του έρωτα τα δίχτυα, Στο λιοπύρι
ψήνονται,
για καλή ψαριά. πριν απ’ το ψωμί.
«Παρά θίν’ αλός» Κάνε
όνειρα
δίνονται, όσα και τ’ άστρα, κι όχι να βλέπεις μόνο,
όρκοι και φιλιά. όταν
κοιμάσαι.
(Τα
σκαροπούλια)
«Μέτρο άριστον», Άνοιξαν
φτερά
ζωής κανόνας
πρώτος .
στους αιθέρες να πετούν.
Τηρείται όμως ;
Καλοτάξιδα…!
-
// -
«Έρκος οδόντων» Πυκνό σκοτάδι
στα πικρόχολα λόγια, κι αργεί να
ξημερώσει,
πληγές ανοίγουν. χωρίς
ελπίδα.
Όνειρο ήταν ! Ας
μην ξεχνάμε,
Μα σωστά το εξηγείς πως και τα δέντρα
πονούν
μόνο ξυπνητός. και
δάκρυ χύνουν.
(Βάρκα «ΕΛΛΑΣ»)
Με χαμόγελο Με μαϊστράλι
τον κόσμο ν’ αγκαλιάζεις, θα βρει τ’ αγκυροβόλι,
σπλάχνο του είσαι. για νέα
ρότα.
-
// -
Μεγάλο κάστρο Χαρά και λύπη,
σιμά σε Μοναστήρι. του ίδιου
νομίσματος
Καλοί γειτόνοι. οι δύο
όψεις.
Στεφάνι πλέκω Πού πας
βαρκούλα
με Πρωτομαγιάς ανθούς. χωρίς γερό τιμόνι
Αγάπης δώρο. κι
ακυβέρνητη ;
(«Μελισσανδρού» η Αργείτισσα)
Λυγερόκορμη Στους
πέντε δρόμους
και ανθοστολισμένη και άγγισμα αν
νιώσει,
χαρά δεν έχει. τ’
άνθη της ρίχνει.
-
// -
Ο τόπος βράζει Στο πρώτο βήμα,
κι ουδείς στον κόσμο ξέρει, του δρόμου της ζωής μου,
αν πνεύσει αύρα. γυρνώ τις
μνήμες.
Λιόβγαλτος χυμός Παλιά
συμβουλή
του καντηλιού το λάδι, για όλους και για
όλα :
που μας φωτίζει. «Μέτρο
άριστον».
«Μέτρο άριστον», Και μ’
αναμμένα
το λέμε και τ’ ακούμε. τα φανάρια τ’ ουρανού
Στην πράξη όμως ; όνειρα
κάνεις.
-
// -
«Χέρια καθαρά», Στον
δενδρόκηπο
αν συ δε θα ψηφίσεις… το θρόισμα των
φύλλων
ευθύνες θα ’χεις.
ύμνους συνθέτει.
Στις χέρσες πλαγιές Με μια σου
ματιά
θρασέψανε αγκάθια, κοφτερή σαν
το γυαλί,
γκορτσιές και βάτα. μου τα ’πες όλα.
Σαν σκαροπούλι
Γιατρός ο χρόνος,
στης καρδιάς μου τη φωλιά μα το σημάδι μένει
νωρίς κούρνιασες. της
λαβωματιάς.
-
// -
Άφθονα πλούτη Με
λίγη τύχη
αν στην καρδιά σου έχεις, και με μεγάλο κόπο
τιμή σου πρέπει.
καρπούς θα δρέψεις.
Ρόδια σκασμένα Τ’ αστροπελέκι
και κρεμασμένα στα κλαδιά. στην ψηλή κορφή κτυπά
Διπλός καημός. το
κυπαρίσσι.
Καθρέφτης ψυχής «Οι
κωλοφωτιές»
τα έργα σου και μόνο. τις αφέγγαρες
νύχτες
Να το θυμάσαι.
χαρά που έχουν !
- // -
Μικρή κυψέλη Με
τη λάμψη σου,
και με πολλούς κηφήνες της νύχτας
πεφταστέρι,
μέλι δε βγάζει.
σκοτάδια σχίζεις.
Το φυλλοκάρδι, Μ’
άδειο παγκάρι
αμάραντο για να ’ναι, ακόμη κι ο Αϊ- Γιάννης
αγάπη θέλει.
«χωριό δεν κάνει».
«Πέτρινα χρόνια» !
Μεγαλώνοντας
με διδαχή μεγάλη στ’ αχνάρια του βαδίζω,
κι όμως ξεχνιούνται, μα δε τον
φτάνω.
- //
-
Ο ξένος πόνος
Σπείρε τ’ αγαθόν
τους άλλους δεν αγγιάζει και στη σχισμή του
βράχου,
και τον ξεπερνούν. καρπούς
θα βγάλει.
Βραχνοκόκορας… Σπουδές
«αγάπης»,
που γέλαγαν κι οι κότες δεν τις κάνουν
στο σχολειό
ακούγοντάς τον.
χωρίς «δασκάλους».
Καινούργιες πληγές, - Στα
λασπόνερα
που και παλιές θ’ αγγιάζουν, σε είδα βουτηγμένο.
τέλος δε θα ’χουν. - Δε
φταίνε ’κείνα.
-
// -
Με αγιοβλάσταρα, Ταξίδια
μνήμης,
αν τις ψυχές μπολιάσεις, πτυχές ζωής
φωτίζουν
καρπούς θα δρέψεις. κι ανοίγουν δρόμους.
Οι πιο άπονοι Για
πολλούς αργεί
είναι, αν θες να ξέρεις, να ’ρθει το
«καλοκαίρι»
όσοι δεν πόνεσαν. Πόσο θ’
αντέξουν ;
Στ’ ανοιχτά σχολειά Και με
παγωνιά,
θα δεις, να χτίζουν φωλιές αγώνα ζωής κάνουν
τα χελιδόνια.
οι χειμωνανθοί.
Σπύρος Κ.
Καραμούντζος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου