Έχω μια θλίψη μόνιμη.
και δεν με αποχωρίζεται..
μα γιατί γίνεται αυτό,
αφού της αρέσει να κλαίει μονάχη;
Σαν φίλη άσπονδη
μου αφοσιώνεται.
Υποκρίνεται πως μ' αγαπά
γιατί συνέχεια δίπλα μου είναι..
Αρχίζω να φοβάμαι θαρρώ,
μην μπεί στο είναι μου
και με κατασπαράξει.
Ταυτίζεται σχεδόν σιωπηλά,
ύπουλα σαν αρρώστεια
χωρίς συμπτώματα,
που όμως με σκοτώνει..
Σημεία των καιρών να πω πως είναι;
***
Το ρυτιδάκι
ο χρόνος στο πρόσωπό μου;
ένα ρυτιδάκι ξεπρόβαλε εμπρός μου
κάτω αριστερά κοντά στο πιγούνι.
-Μην πας σε πλαστικό-
εχτές εγέλασα πολύ
εχόρτασ' η ψυχή μου.
Πότε νυχτώνει
και πότε ξημερώνει;
Α..τι όμορφη που είμαι!!
-μη πεις κακό και ασχημήνω-
Μα πόσες παρεμβάσεις ακόμα
θα κάνει ο χρόνος που περνά;
Ο έλεγχος εχάθη..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου