Ερωτικόν

Βασίλης Πανδής

Τα πυρόεντα, τα πυραύγινα μαλλιά σου,

γιατρικό της αμουσίας

στ' αρχίνημα της θάλασσας,

στην αλήθεια του μετώπου

Δρόμος με πάλλευκο χαλίκι στρωμένος

σκεπάζει το χειμώνα, το χρήμα, το χρησμό

τον κομμένο στη μέση

απ' τον αλαλαγμό του μαυροσύννεφου

Τα μελαμψά τα φρύδι' αστράψανε,

κίνδυνος, κίνδυνος, το φιλί κι η αγκαλιά σου,

που σέρνουνε μαζί τους μία διάλυση αλλιώτικη,

δώρο στη θνητότητα

Ομορφοφλοίσβηστοι κόλαφοι

που τραγουδούν και ιστορούν οι ζέφυροι,

μες στα καμιόνια,

όπου σπαταλήσαν τόσα χρόνια τη ζωή τους,

σγουρομάλλικο χείλι,

μεταλαβή απ' του ήλιου τα χέρια,

ναύλα για τη μακρά πορεία

μετά τα λιθικά,

που σμίξανε κι ενωθήκαν

Δικιά μου

πακεταρισμένη

η πληγή

και να βολεύεται, ν΄απλώνεται ο βαρκάρης

Στύβουν τα μάτια μου,

να βγάλουνε εικόνες

κι αυτές τις στοιβάζω απάνω στο χαρτί