Μακριά στο σύνορο της απουσίας,
κοντά στο χάδι,
περιμένω κίνηση χεριού,
εκείνη την αδιάφορη ανάσα,
που διαπερνάει την ψυχή
και σμίγει με την ομίχλη,
στον εναγκαλισμό του Χάρου.
Ζωή ή θάνατος,
άλφα ή ωμέγα
σ’ ένα παιχνίδι έρωτος
μεθυστικού.
Μέσα σε φτερουγίσματα ψυχών
η μουσική των κυμάτων,
εκεί στην άμμο, όπου αχνάρια
γεννιούνται και
σβήνουν
με τον αφρό της αιωνιότητας
και με αμέθυστους κρατήρες.
Δεν θα σου πω το παραμύθι,
οι μάγισσες έχουνε δραπετεύσει
από τα μάτια σου
κι οι νεράιδες πνίγηκαν στο
χρηματιστήριο.
Η ζωή μου:
Πονεμένο πέρασμα στο φως,
όταν μεγάλοι άντρες πέθαιναν
και οι μικροί γελούσαν
κι οι άγιοι πατέρες δέχονταν
αργύρια
για την ταφή της δόξας.
Το σώμα μου:
Απρόσωπη μαρτυρία θαυματουργής
ύλης
με νεκρική αποτύπωση του χάους,
οξυγόνο, υδρογόνο κι άνθρακας,
άτομα, μόρια, οργανικές ουσίες,
οίνος του Διονύσιου Ιησού,
το δέντρο το ελικοειδές
με τις πολλές θύμησες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου