Απορίες

Αφουγκράζομαι του Δάσους τον ψίθυρο,

και προσπαθώ να ερμηνεύσω  τ' ανιστόρητα....

Δεν υπάρχει πουθενά το Λευκό,

κι όμως,

με σαγηνεύει η εικόνα τριγύρω μου....

Το Παρελθόν και το Μέλλον ασύνδετα,

κι όμως,

μιά Ευθεία ελαφρώς Τεθλασμένη,

τα χωρίζει απ' το Τώρα...

Όταν τα Μεσάνυχτα το Φεγγάρι αλητεύει,

το τοπίο γίνεται Απέραντο και ΄Αδικο,

ενώ η Νύχτα λευκή σαν Αραπίνα Νύφη,

προσπαθεί να κρατήσει την ψυχή μου αμόλυντη....

Περπατώ σ' ολοσκότεινους δρόμους της Πολύβουης Πόλης,

κι όμως η Σιωπή,

εξακολουθεί να είναι Αφέντρα,

ενώ, δυό Αόρατοι και Απτόητοι ΄Αγγελοι,

εξακολουθούν ν' αφουγκράζονται την ανθρώπινη φλυαρία...

Κι έτσι,

ο Ουρανός θλιμένος το πρόσωπό του μου κρύβει

κι εγώ, παραμένω με τις ακατάσχετες Απορίες μου.