Βαθειά μεσάνυχτα γκρεμίζονταν το όνειρο
στης ''Όστριας'' τη σκοτεινή γωνιά..
κι επάνω στην τρισέρημη αμμουδιά
γιάτρισσα η ακρογιαλιά..γλυκύς ο μισεμός σου..
τα κατακάθια της ψυχής μας εβουλιάζαμε
του έρωτά μας τις αμαρτίες τις κρυφές
ξεπλέναμε..λούζαμε στα νερά της..
στο αντάμωμα του αποχαιρετισμού
βαθύ Φθινόπωρο εμήναε
το πρώιμο πρωτοβρόχι.
στα αναπάντεχα..παράφορα η τόλμη σου..
εστάλαζε σαν λάδι στο καντήλι..το κορμί μου.
στο λάγνο της ψυχής..φιλί ζωής ταξίδεψες..
στα πλάνα Καλοκαίρια που μας ένωσαν
αλλάξαν χρώματα οι ζωές μας..
πλατύνανε οι θάλασσες..ταξίδεψαν μες στα νερά
τα απαγορευμένα μας..τα λόγια τα κρυφά μας..
'' σελήνη αθρόα'' - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου