Ωραία που φαίνονται όλα από ψηλά…
Γαμεί ο πέμπτος όροφος και κάτι!
Και ο κόσμος εκεί κάτω, χαμηλά,
Τόσο τα θέλω μου έκανε θολά
Που λέω να του γίνω ένα κομμάτι…
…Και πέφτω. Είναι η άσφαλτος σκληρή
Και από σκατά και για σκατά φτιαγμένη.
Και πιο πολλή θα είχαν θαλπωρή
Το χώμα το βρεγμένο, ή η αλμυρή
Η θάλασσα, ανοικτή κι ανταριασμένη
Μα δεν πειράζει, κάτι είναι κι αυτό.
Πορεύεται κανείς μ’ αυτό που έχει
Και ή ζει, με το κεφάλι του σκυφτό,
Ή παίζει με τα όνειρα κρυφτό
Ή δείχνει πως στο θάνατο αντέχει
..........................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου