Ο Ορφέας Περίδης γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1957 στην Αθήνα και είναι τραγουδιστής και μουσικοσυνθέτης. Σπούδασε Αρμονία και κλασσική κιθάρας. Η πρώτη του συμμετοχή σε δισκογραφική δουλειά συναντάται το 1989 στο δίσκο του Νίκου Παπάζογλου "Σύνεργα" με τρία τραγούδια:
- Μάτια μου
- Φεύγω
- Θάνατο θέλω τραγικό
που λειτούργησαν καταλυτικά αφού έγιναν αποδεκτά από το κοινό. Αργότερα το 1991, στους Αγώνες τραγουδιού της
Καλαμάτας, πήρε το τέταρτο βραβείο με το τραγούδι "Ο Ρομπέν των καμένων
δασών".
Το έτος 1993 κυκλοφορεί τον πρώτο δίσκο: Αχ ψυχή μου φαντασμένη, που περιλαμβάνει τραγούδια που τον καθιέρωσαν όπως : Φωτοβολίδα, Ζηλεύει η νύχτα κ.ά.
Τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε ο δεύτερός του δίσκος, με τίτλο Καλή σου μέρα αν ξυπνάς. Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια που έχει γράψει όπως: Αχ να σε δω και το "Κάτι μου κρύβεις".
Το 1998 συμμετείχε στο δίσκο του Μανώλη Λιδάκη, Ο ήλιος του Γενάρη, για τον οποίο συνέθεσε κάποια από τα τραγούδια. Ακουλουθεί ο τρίτος δίσκος Για πού το 'βαλες καρδιά μου, το 1999, που περιλαμβάνει το γνωστό Υλαγιαλή
και το ομώνυμο του δίσκου.
Αργότερα ασχολήθηκε με την μουσική για Θέατρο και χαρακτηριστικές είναι οι δουλειές του για τα έργα :
Αργότερα ασχολήθηκε με την μουσική για Θέατρο και χαρακτηριστικές είναι οι δουλειές του για τα έργα :
- "Αγγέλα" του Γιώργου Σεβαστίκογλου σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρμένη και
- "Ο Πειρασμός" του Γρηγορίου Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη.
Δύο χρόνια μετά, το 2003, έχοντας στην πλάτη μουσικές εμπειρίες, σε μια περίοδο ωριμότητας δημιουργεί τον δίσκο: Τι θα πει ζωή,
Την επόμενη χρονιά κυκλοφορεί το δίσκο Απ' το παράθυρο κοιτώ, σε συνεργασία με δύο σπουδαίους τραγουποποιούς :του Σωκράτη Μάλαμα και του Διονύση Σαββόπουλου.
Το 2007 κυκλοφορεί τον δίσκο: Κάποιον αγαπάει ακόμα
Οι στίχοι του χαρακτηρίζονται από μια έντονη λυρικότητα, παραμυθένιες εικόνες που ταξιδεύουν τον αναγνώστη, ενώ η μουσική επένδυση τους, λειτουργεί ως βάλσαμο
η δισκογραφία του Ορφέα Περίδη
- 1993 Αχ ψυχή μου φαντασμένη
- 1996 Καλή σου μέρα αν ξυπνάς
- 1999 Για πού το 'βαλες καρδιά μου
- 2001 Στο πρώτο-πρώτο πέταγμα
- 2003 Τι θα πει ζωή
- 2004 Απ' το παράθυρο κοιτώ
- 2007 Κάποιον αγαπάει ακόμα
- 2009 LIVE και με τους φίλους του
- 2011 Ονειροπόλων Μόχθοι
ΑΧ ΝΑ ΣΕ ΔΩ
Από τα βάθη της ψυχής
κι από του νου τα ύψη
απ’ το βυθό της θάλασσας
ως τις βουνοκορφές
ψάχνω να σε βρω
Μια σφαίρα υγρή γύρω απ’ τη γη
μια ουράνια δεξαμενή
εκεί που λούζονται οι ψυχές
πριν να χαθούν στο σύμπαν
με ένα πήδο ένα πρωί
να μπω με μια βουτιά εκεί
απ’ τον βυθό, απ’ τον πάτο
να δω τα πάνω κάτω
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω
μόνο για λίγο να σε δω
ν’ ακούσω τη σκιά σου
να μου φωνάζει γεια σου
Ακούς στα δέντρα τα πουλιά
άνθρωποι είναι με φτερά
που φέρνουν τα μηνύματα
από τον άλλο κόσμο
Φυσάει αέρας στα κλαδιά
μου απαντούν ψιθυριστά
κι αυτό που ψάχνεις θα στο πουν
τα πιο βαθιά πηγάδια
Έψαξα γη και ουρανό
μια περπατώ και μια πετώ
στων δύο κόσμων το κενό
να βρω την χαραμάδα
Στα βάθη των ωκεανών
ακούω τον ήχο των σεισμών
κι από την γη που άνοιξε
περνάω στον κάτω κόσμο
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΙΣ
Κάτι μου κρύβεις
την καρδιά σου δε μ’ ανοίγεις
κι όλο περνάει απ’ το μυαλό μου το κακό
Πες μου τι τρέχει
η καρδιά μου εμένα αντέχει
ό,τι κι αν πεις δε φταις εσύ, ούτε κι εγώ
Πες μου αν άλλον αγαπάς πες μου αν σε χάνω
εγώ θα γράψω ένα τραγούδι παραπάνω
δε θα μίλάνε οι στίχοι για γυναίκες σκάρτες
για κείνες που κρατάνε τις καρδιές σαν κάρτες
Κι αν βρήκες άλλον ν’ αγαπήσεις κι αν σε χάσω
θα βγω στους δρόμους και δεν ξέρω πού θα φτάσω
σε μέρη άγνωστα μονάχος θα γυρνάω να τραγουδάω
Στα όνειρά μου, δοκιμάζω την καρδιά μου
σε βλέπω σ’ άλλη αγκαλιά να ξενυχτάς
κι όλο μου λείπεις
είσαι δίπλα μου και λείπεις
Πες μου αν άλλον αγαπάς πες μου αν σε χάνω
εγώ θα γράψω ένα τραγούδι παραπάνω
δε θα μίλάνε οι στίχοι για γυναίκες σκάρτες
για κείνες που κρατάνε τις καρδιές σαν κάρτες
Κι αν βρήκες άλλον ν’ αγαπήσεις κι αν σε χάσω
θα βγω στους δρόμους και δεν ξέρω πού θα φτάσω
σε μέρη άγνωστα μονάχος θα γυρνάω να τραγουδάω
Κάτι μου κρύβεις
την καρδιά σου δε μ’ ανοίγεις
κι όλο περνάει απ’ το μυαλό μου το κακό
ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Τον ήλιο το φεγγάρι τη θάλασσα
ρωτάω μην την είδαν αντάμωσαν
κι ο ήλιος μου απαντάει απ’ το βουνό
θα φέξω όλο τον κόσμο και θα τη βρω
Μου λέει το φεγγάρι και μου γελά
στης μάνας της κοιμάται την αγκαλιά
εγώ θα την ξυπνήσω όταν τη δω
εμένανε μ’ ακούει σαν της μιλώ
Κι η θάλασσα μου λέει απ’ τα βάθη της
εσύ θα `σαι για πάντα η αγάπη της
τα κύματα θα στείλω του ωκεανού
να παν να της δροσίσουν καρδιά και νου
Κι η θάλασσα μου λέει απ’ τα βάθη της
εσύ θα `σαι για πάντα η αγάπη της
εγώ όλα τα ενώνω να σε χαρώ
τα δυο τα κάνω ένα γη κι ουρανό
ΦΕΥΓΩ
Ρίχνω στη νύχτα μια σπρωξιά
παίρνει φωτιά και ξημερώνει
στη τελευταία ρουφηξιά
παίρνω όρκο να τελειώσει πια
ό,τι τελειώνει.
Μπαίνω στο τρένο την αυγή
για να με βρει σε άλλο μέρος
η μέρα ετούτη που θα μπει
να με γλιτώσει από κει
που ήμουνα ξένος.
Φεύγω, φεύγω, κάθε μέρα φεύγω
μέτρο μέτρο, όλο πιο μακριά
φεύγω, φεύγω, τόσα χρόνια φεύγω,
στη καρδιά μου όλο πιο κοντά.
Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως
και κάνω ανάκριση μονάχος,
ο χωρισμένος μου εαυτός
είναι που χώρισε το κόσμο
από λάθος.
Άραγε τι να φταίει τι
που ονειρευόμαστε στον ξύπνιο,
και να ‘ναι η λησμονιά αυτή
που ανοίγει πόρτες το πρωί
στο πρώτο χτύπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου