ὅταν προβάλλης, Ἄνοιξη, πάντα σὲ χαιρετίζω.
Εἶναι καὶ θλίψη καὶ χαρὰ γιατί ἀπὸ σένα ἀλήθεια
ὅ,τι καλό, κακὸ κι᾿ ἂν κλῆ ἡ ζωή μου τὸ γνωρίζω.
Τὸ ἴδιο ποτήρι μοῦ κερνᾶ τὴν πίκρα καὶ τὴν ἡδονή.
Ὅταν τὴ μία συναπαντῶ κ᾿ ἡ ἄλλη δὲν ἀπολείπει.
Ὅμοιος βαρὺς ἕνας παλμὸς βαθιὰ τὰ στήθη μου δονεῖ
κ᾿ ἔφτασε νὰ μὴν ξέρω πιὰ τί ᾿ναι χαρά, τί λύπη
συλλογή: ξεφάντωμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου