Requiem

Υπάρχουν νεκροί που αργούν να πεθάνουν.
Ανώφελο να τους θάψεις,ξαναγυρίζουν,
Ξεχνιούνται καμιά φορά στη σκιά,
Στο χέρι μιας πολυθρόνας,ή στη σπασμένη άκρη
Ενός φλιτζανιού.’Η κρύβονται
Στα μικρά κουτιά πάνω στα τραπέζια.
Υπάρχουν αντικείμενα που κατοικούν ακόμη
Και είναι σαν το πρόσωπο,το μεταμορφωμένο από τους απόντες
Τα σημάδια τους στο σπίτι και στο εφήμερο.
Γι ‘αυτό είναι τόσο σκληρό να πάρεις απ’το τραπέζι
Το πιάτο και τα μαχαιροπήρουνα
Να τακτοποιήσεις τα ρούχα,ν’αλλάξεις
Τα σεντόνια.Υπάρχουν νεκροί
Που δεν φεύγουν ποτέ.
Υπάρχουν νεκροί που δεν σταματούν να κάνουν κακό.

  (μετάφραση: Γιάννης Σουλιώτης)