Εντός του εκατέρωθεν (απόσπασμα)

Στο θέατρο ο Μονομάχος
δίχως αντίπαλο
άρχισε να σκοτώνει θεατές.
Φεύγει η σφαίρα,
κι εμείς που ξέρουμε
πως θα σκοτώσει
ρωτάμε για το βεληνεκές,
ρωτάμε αν είμαστε εντός.
Μεσούρανα αυτός χαμογελά
και λύνει τους γρίφους έναν έναν.
Εκτός είμαστε. Μακράν είμαστε.
Σκοτωμένοι είμαστε.
Ποια καταξίωση και ποιο καθήκον.
Περίκλειστοι είμαστε από σύνορα
και μοιχαλίδες δικαιωμένες σκέψεις.
Ας πηγαίνουμε.
Δεν είναι άλλοθι η αγωνία