ΕΚΠΟΙΗΣΗ

Ο παράδεισος κατέληξε

στο καφενεδάκι της γειτονιάς

και το τελευταίο χαμόγελο το στήσαμε κάδρο στον τοίχο.

Τα παλιά μας όνειρα τα γυρίσαμε στο φλυτζάνι

και με την πρώτη μας χίμαιρα 

βάψαμε τα χείλη μας να φαντάζουν.

Αφεθήκαμε στο καραβάκι της γραμμής

σε ατέλειωτα πηγαινέλα.

Βασανίζουμε το μοναδικό μας Πόθο

σε αδέξιες συνουσίες μέχρι να μας μισέψει

Κι αφουγκραζόμαστε την έρημη νύχτα που θα εναλλάσσεται...

Εμείς,

από κακή συγκυρία

ένα αζήτητο δέμα

σ ένα χώρο, που δηλώνει

Εκποίηση...

Από τη συλλογή: «ΝΕΚΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ή  Η ΕΒΔΟΜΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ»,

εκδ. «Θεσσαλονίκη», 1985