Απουσία

Στον ουρανό ματώσανε τ' αστέρια
μία καρδιά στις στάχτες της γεννιέται
μήνυμα φέρνουν άσπρα περιστέρια
σ' άπειρους κύκλους η ψυχή πλανιέται .

Τα σύννεφα μαυρίσανε την πλάση
του ορίζοντα το βάθος αχνοφαίνεται
το δάκρυ μου στα μάτια έχει φτάσει
με παρασέρνει θύελλα πού μαίνεται .

Όλες τις μέρες πάλι περιμένω
να έρθουνε να φύγουν με ανία
στ' απέραντο γαλάζιο ξαποσταίνω
εμποτισμένος ιερή μανία .

Ανάγκες άχρηστες παραμερίζω
αφήνω εκτός την ύπαρξη μου
την θέση μου σαφώς διαχωρίζω
σε χάσμα αγεφύρωτο η ζωή μου .

Στις λεπτομέρειες χάνεται η ουσία
γοργά με προσπερνούν τα γεγονότα
ένα κενό μιά ανεκπλήρωτη απουσία
διαμαρτυρίας επιδίδω νότα .