Τίναξα τη γήινη στέγη μου από πάνω μου κι αντίκρισα το στερέωμα Είδα την κοσμική ακτινοβολία και μέσα της την κοσμογονία των άστρων και συγκλονίστηκα Τα ουράνια σώματα μικρά και μεγάλα τους υπερκαινοφανείς και τους νάνους σ' αέναη αναζωπύρωση Και πίσω απ' τις μαύρες τρύπες την αθέατη αντιύλη Είδα κόσμους ανέσπερους κι εμάς εδώ κάτω χωρίς ανταπόκριση, καθηλωμένους στη μοναξιά ενός πλανητόλιθου Συνάδελφοι μην απελπίζεσθε, είπα Σ' όποιον γαλαξία κι αν βρίσκεστε κρατήστε απ' τη γη σας όχι τους αλληλοσπαραγμούς και τα άγχη της, αλλά όπως εγώ απ' το τραύμα που η γέννηση μού άνοιξε κρατώ ζωντανή τη συνείδηση του αστρικού πεπρωμένου μου
Απόσπασμα από τον τόμο Ποιήματα 1988-2013, Εκδόσεις Νεφέλη 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου