η ρότα της ψυχής

Όταν ξαναβρεθούμε ίσως νάναι
στου Παραδείσου την ασύλληπτη αιθρία

εκεί όπου όλοι οι αιώνες σταματούνε

Στον τόπο της Αγάπης λένε
τα ορμητικά νερά των χρόνων δεν κυλούνε

Τότε η κάθε φευγαλέα Στιγμή θα λάμπει
σαν να την ζεις Παντοτινά

Εκεί δεν θάχω άλλα δάκρυα για σένα

Μα ίσως να ηχεί ακόμη της ψυχής μου ο θρήνος
όταν σε είδα στον Τροχό της Νύχτας

να παγώνεις

κι ήταν το βλέμμα σου γδαρμένο από το σκοτάδι
σαν νάψαχνες ένα Φως ακόμη

σαν να κοιτούσες ένα Θαύμα που αιωρούνταν
στα Χάη

ανάμεσα στη Μοίρα στη Ζωή σου

έψαχνες ένα Φως ακόμη στο Μέγα Τίποτα
στο βύθος της Ρωγμής σου

κι ήταν το Θαύμα παράλληλο στη ρότα της ψυχής σου

.... τόσο κοντά