και στις ανήλιαγες γωνιές που αγαπηθήκαμε
λένε οι φίλοι, η ζωή μου χαραμίζεται,
μα μια καρδιά που αγαπάει δεν απελπίζεται.
Γράφω στους τοίχους σ’ αγαπώ βαθιά μεσάνυχτα
μέσα στο πλήθος σε ζητώ με μάτια ορθάνοιχτα
γράφω στους τοίχους σ’ αγαπώ και παραφέρομαι
χρόνια για σένα εγώ πεθαίνω κι ανασταίνομαι.
Κουβέντες άσκοπες ρηχές να με ζαλίζουνε
και όλα εσένα όπου βρεθώ να μου θυμίζουνε
γυρίζω σπίτι μου αργά και σε χρειάζομαι
πως σε κρατάω αγκαλιά όλο φαντάζομαι.
Γράφω στους τοίχους σ’ αγαπώ βαθιά μεσάνυχτα
μέσα στο πλήθος σε ζητώ με μάτια ορθάνοιχτα
γράφω στους τοίχους σ’ αγαπώ και παραφέρομαι
χρόνια για σένα εγώ πεθαίνω κι ανασταίνομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου