3η ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ των Εκδόσεων ΔΙΑΝΥΣΜΑ (πέντε (5) ποιήματα)

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του Αθανασίου Αγγέλου

Έπαιζε με τον εαυτό του τάβλι 
στον καθρέφτη. 
Κάθε φορά που έχανε 
άφηνε κάτι από τα ρούχα του ενέχυρο.
Τα ξημερώματα ήταν γυμνός 
είχε κρατήσει μόνο το μπαστούνι, το παπιγιόν 
και το καπέλο του. 
Δεν ήθελε να πάψει να είναι κύριος.  

***

ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ του Ευστράτιου Αθανασάκη 

Γογγύζουμε αλυσοδεμένες μαριονέτες

καθηλωμένοι σ΄ ευπαρουσίαστα κουτιά

τυλιγμένα με χρωματιστά χαρτιά, 

φαντάζουμε απ΄ ώρα σε ώρα 

οι ίδιοι πολυπόθητοι σα δώρα

-δώρα του παντοδύναμου θανάτου-

απλώνοντας την παιδακίσια αγκαλιά Του 

μας υποδέχεται για να μας κόψει φέτες

***

ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ του Δημήτρη Α. Δημητριάδη 

Έτσι μας έμαθαν 

εμ το αίμα 

με το δικό μας αίμα 

με το δικό μας θάνατο.

Σκοτωμένους μας θέλουν 

για να σκοτώνουμε 

***


ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ STOP  της Άννας Νικολαίδη 

Πεντάγωνο stop 
εμπρός μαρς
ταχύτητα: 0
προσοχή. 
Κύριος να είσαι.
Να σταθείς στο ύψος σου.
Προσοχή.
Δεν ντρέπεσαι, δεν είσαι σωστός.
Οι οδηγίες είναι αυτές.
Μην ξεχνάς, είσαι στο στρατό.
Μόνο προσοχή.
Δεν μιλάς, δεν γελάς, μόνο σώζεις ζωές άλλων, 
τη δική σου όχι. 
Μόνο στέκεσαι και ακούς
και κάνεις ότι σου λένε.
Αυτό είσαι πιά.
είσαι τηλεκατευθυνόμενο
χώνεψε το και προχώρα.  

***

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ του Δημήτρη Κούσουλα 

Ποιητή Ποιητή του βυθού μας χορευτή, 
δώσε μας την πένα σου και την άσπρη χτένα σου.

Τρέχω στη φραγκοσυκιά παίρνω πένα και πανιά
για χαρτί έχω τα βράχια και για πένα τα καράβια. 

Ποιητή αλογατάρη που περνάς όλο καμάρι 
πες μας και στις εκκλησιές αγαπάς τις κοπελιές;

Αγαπώ την πρώτη κόρη που περνά με το βαπόρι
τα μαλλιά της ανεμίζει και τον κόσμο όλο γυρίζει.

Ποιητή ξενιτευτή πες μας που ΄ναι το καστρί 
με τις χίλιες πολεμίστρες που φεγγοβολούν τις νύχτες. 

Μακριά στη θάλασσα δίπλα στη Παντάνασσα
έχει χίλια σήμαντρα πάνω από τα κύματα.

Ποιητή πραματευτή τι μας φέρνεις στο χαρτί 
απ΄ της Κρήτης τα νερά με του ικάρου τα φτερά. 

Φέρνω κόπο φέρνω πόνο φέρνω της καρδιάς τον νόστο
αμυμώνες με φλουριά και μια κόκκινη μηλιά 

Ποιητή ποιητή της ψυχής μας λυτρωτή 
πόση ώρα θα μας πάρει για να πάμε στο φεγγάρι;

Θέλει ώρες θέλει μήνες θέλει χρόνους και ελπίδες
το τραγούδι ν΄ ακουστεί και ο κόσμος ν΄ αλλαχτεί.