Τ αδέρφια μου του καλοκαιριού / Ψαράκης Κώστας

μέσα από τη πληγωμένη μου καρδιά
να σας ευχαριστήσω
Τζιτζίκια μου αδέρφια του καλοκαιριού 
και σένα φίλε Κούκο
μαέστρο μακρινέ

Για το χρυσό ποτάμι φώς
το πρωινό τραγούδι σας
μες στα σκοτάδια των καιρών
μια δροσερή πηγή
που αναβλύζει ξεγνοιασιά
μέσα στη αγωνία

Ενα τραγούδι αδέρφια μου μικρά
εφήμερο κι αιώνιο
όπως τα χόρτα τα ξερά
τα χόρτα τα εφήμερα και τα αιώνια
στις άκρες των άδειων δρόμων,
που περπατά το φώς του ήλιου
ολομόναχο ¨

όπως τη φέτα το καρπούζι
που τρώει ενα παιδί το καταμεσήμερο
κι ειν όλο βουτηγμένο
στο κατακόκκινο ετουτο Δώρο του Θεού.

Δεν έχω αδέρφια μου Τζιτζίκια
και σένα φίλε Κούκο
μαέστρο μακρινέ,
τίποτα δεν έχω να σας δώσω
σε τούτους τους καιρούς
της θλίψης και της αγωνίας
μόνο τα δάκρυα
που τρέχουν απ τα μάτια μου